Institutos [1], Nerea Lorenzo, IES Félix Muriel, Rianxo

No instituto, tivemos charlas desde primeiro da ESO ata este último ano  de moitos tipos, pasando dende as máis aburridas ata as que che enganchan e che marcan para, se cadra, toda a vida. 

A visita de Carlos Negro entra dentro desas charlas que non son indiferentes para ninguén, un discurso dinámico, divertido e cunha gran mensaxe de denuncia que chegou perfectamente a nós, os seus oíntes. 

Eu, como muller, reflexionei sobre aspectos da miña vida sobre os que anteriormente non o fixera; decateime de que son unha barbie enxaulada, unha bonequiña rosa amarrada polas ideoloxías da sociedade. A miña conciencia de muller libre aumentou inxentemente grazas, paradoxicamente, a unha figura masculina.

Quero facerlle chegar a Carlos Negro as miñas máis sinceras grazas. As grazas por escribir e as grazas por deleitarnos coa súa obra. 

Grazas sobre todo por dedicarlle un oco do seu tempo a este grupo en desigual situación que é o das mulleres, e por sacarnos os panos de seda dos ollos. 

En Rianxo gañou unha lectora máis.